داربوکا
یکی از انواع سازهای پوست‌صدای یک طرفه، با بدنه‌ای به شکل گابلت یا جام است که به طوره ویژه در مصر، خاورمیانه، شمال آفریقا و جنوب آسیا و اروپای شرقی استفاده می‌شود. داربوکا در خانواده گابلت دارم‌ها قرار دارد.
پوست صداها گروهي از سازها هستند كه در آن‌ها صدا از طريق ارتعاش پوست حاصل مي‌شود. پوست‌صداها را می‌توان در یک تقسیم‌بندی به دو گروه کلی تقسیم کرد: پوستصداهای دو طرفه مثل انواع دهل و طبل‌ها و پوستصداهای یک طرفه كه يك طرف باز و يك طرف بسته‌اند. يك طرف بازها، بدنه‌اي استوانه‌اي يا شبه استوانه‌اي دارند كه بر روي يك دهانة آن پوست كشيده مي‌شود و داربوکا جزء همین دسته است. موادی که به طور سنتی برای ساخت بدنه داربوکا مورد استفاده قرار می‌گیرد سفال و سرامیک و گهگاه فلز است و پوست روی سر ساز معمولا از جنس پوست بز است، اما داربوکاهای مدرن به طور معمول بدنه‌ای فلزی دارند که سر آن‌ها با پوست‌های مصنوعی پوشیده شده است.
تاریخچه
ریشه واژه عربی مصری داربوکا احتمالا به واژه درب به معنی ضربه زدن بر می‌گردد. این ساز از هزاران سال پیش در فرهنگ‌های منطقه بین‌النهرین و مصر باستان استفاده می‌شده است. شواهدی مربوط به وجود گابلت درام‌ها از حدود ۱۱۰۰ پیش از میلاد مسیح در مناطق بابل و سومر باستان به دست آمده است. در برخی مناطق آسیایی، داربوکاهایی در اندازه بزرگ دیده می‌شود که هنگام نواختن روی زمین گذاشته می‌شوند و در مراسم مذهبی در معابد استفاده می‌شوند.
