سنتور 

یکی از سازهای زِهی- کوبشی(مضرابی) است که دارای شکل کاملاً منظم و هندسی ذوزنقه می‌باشد. سنتور دارای صوتی شفاف و بلورین بوده و قابلیت تکنوازی و هم‌نوازی خوبی دارد. محدوده صدای سنتور کمی بیش از 4 اکتاو است و از این نظر سنتور یکی از

گسترده‌ترین صداها را در میان سازهای ایرانی دارد. برخی پژوهشگران حوزه موسیقی بر این باورند که سنتور در زمان‌های بسیار دور از ایران به دیگر کشورهای آسیایی رفته‌است.

تاریخچه

سنتور بر پایهٔ بررسی‌ها و پژوهش‌ها یکی از کهن‌ترین سازهای گستره ایران به‌شمار می‌رود کهن‌ترین نشانه‌ای که از این ساز برجامانده، از سنگ‌تراشی‌های آشور و بابلیان است. در این سنگ‌تراشی‌ها، صف تشریفاتی که به بزرگداشت آشور بانیپال بر پا شده، سازی

که همانندی زیادی به سنتور دست‌ورزی دارد، در میان آن صف دیده می‌شود.

ابوالحسن علی بن حسین مسعودی  در شرح اوضاع موسیقی در زمان ساسانیان، هنگام نام بردن از سازهای متداول موسیقی ساسانی، واژه سنتور (سنطور) را ذکر می‌کند. در کتب کهن و تألیفات ابونصر فارابی و ابن سینا نیز نام سنتور چند بار ذکر شده‌است.

عبدالقادر مراغه‌ای ساز یا طوفان را معرفی کرد که شبیه سنتور دست‌ورزی بود با این تفاوت که برای هر نت، تنها یک تار می‌بستند و با جابجا کردن خرک‌ها، آن را کوک می‌کردند.

آموزشگاه موسیقی فاگوت  این افتخار را دارد تا در کنار اساتید خوب خود، دوره های آموزش ساز سنتور را به صورت حرفه ای از مبتدی تا پیشرفته برگزار کند.